Foto: bol.com
Als kind wordt je altijd gezegd dat je niet met boeken mag smijten, erin mag tekenen of pagina’s eruit mag scheuren. Nu heb ik een boek gevonden waarmee dat allemaal wel mag. Sterker nog: het moet. En het voelt nog goed ook. Ik ontdekte het dankzij de vriendin van mijn broertje die het boek overal mee naartoe neemt. Vlak voor het begin van mijn tentamens heb ik er ook een gekocht en ben er helemaal aan verslingerd. Het enige nadeel is dat uitgerekend dit boek een van de netste boeken in mijn rugzak is.
Voor degenen die het nog niet weten: ik ben heel zuinig op mijn boeken (behalve de studieboeken van vakken die ik niet leuk vind). Maar op de een of andere manier is mijn rugzak het doodsvonnis voor elk pocketboek dat ik er voor langere tijd in stop. Dit dwingt me tot het snel uitlezen van boeken wat me dan weer niet lukt. Resultaat: een afgekaaid pocketboek dat eruitziet alsof ik hem 100x heb gelezen terwijl ik nog niet eens halverwege was.
Dit boek lijkt daar immuun voor, het is niet kapot te krijgen. Ik heb hem al uit mijn kamerraam gegooid en het boek is nog helemaal intact. Er zit alleen een beetje aarde op dus de paginaranden zijn mooi grijs. Misschien moet ik hem toch maar van de Domtoren gooien. Natuurlijk kan ik er altijd nog in tekenen, random dingen in plakken en pagina’s eruit scheuren. Ook al ben ik netjes met de boeken buiten mijn rugzak, dit boek gaat eraan al is het, het laatste wat ik doe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten